Elimde kırılıp dökülmüş bir kalp var... Belki o bile yok. Ölüm beni kucaklarına almış uyumamı bekler... Bir ruhum vardı bütün renkleri solar bu yağmurda..

Daha az bekler oldum. Ben zaten cok da şey istemedim ki... Kızıyorum bu sıralar kendime. Bir öpücüğüne kandığım, o anı mahfetmemek için sustuğum bütün zamanlar yüzünden kendime kızıyorum. Şimdi de oturmuş burda kendi kendime dertleşiyorum... Farkındayım bana yardım edemeyeceğinin. Kendi mezarımın başında bekliyorum ölmeyi. Ve sonra tekrar doğabileceğim bir beden bulabilirim belki. Şu an ama çok mutluyum. Sen olmadan da... Ben zaten mutluyum... Seni seviyorum tatlı uykular sevgilim...