Aşk Kaybı

Ne desem aşkım dökülüyor yerlere
Ne hayal kursam yarım kalıyor
Ciğerime nefretin tozları saplanıyor
Ne desem aşkım dökülüyor
Aşk kaybından ölüyorum

Afiyet Olsun

Benden korkuyor. Benden çekiniyor. Benden kaçıyor. Ben kimseye bir şey yapmıyorum. Ben kıskanç, ben çekilmez, ben asılsız bir insanım. Hayalet gibi oradan oraya gidip insanların hayatlarına dokunuyorum. İnsanlar benden korkuyor insanlar benden çekiniyor. İnsanlar benden kaçıyor. Bütün silahlarınızı kuşanıp gelebilirsiniz üzerime. Ne de olsa olmayan birini, ya da artık yaralanamayan birini öldüremezsiniz. Sizler için ölü taklidi yapabilirim. Üzgünüm ama sıkıldım her birinizden. Sahteliklerinizden. Dürüst gibi görünen kimliklerinizden. Sahte sahte gülümsemenizden. Ruhumu kirletmekten başka yaptığınız yok birçoklarınızın. Birçoğunuz kendi sikinin keyfinde. Bu hale gelebilmek için ne gerekirse yapmak isterdim. Ama çok geç. Fikirler bakteri gibidir. Çoğalır bütün vücudunuza benliğinize işleyene kadar. Benden geçti. O yüzden siz de gidin ve beni sizden mahrum bırakın lütfen. Sizi öldürmeden. Sizi sokaktaki yabancı insanlar kategorisine koymadan ben, gidin. Kendime bile zor yetişiyorum. Beynimi, kalbimi, ruhumu yormayın artık varlığınızla.

Elimde kırılıp dökülmüş bir kalp var... Belki o bile yok. Ölüm beni kucaklarına almış uyumamı bekler... Bir ruhum vardı bütün renkleri solar bu yağmurda..

Daha az bekler oldum. Ben zaten cok da şey istemedim ki... Kızıyorum bu sıralar kendime. Bir öpücüğüne kandığım, o anı mahfetmemek için sustuğum bütün zamanlar yüzünden kendime kızıyorum. Şimdi de oturmuş burda kendi kendime dertleşiyorum... Farkındayım bana yardım edemeyeceğinin. Kendi mezarımın başında bekliyorum ölmeyi. Ve sonra tekrar doğabileceğim bir beden bulabilirim belki. Şu an ama çok mutluyum. Sen olmadan da... Ben zaten mutluyum... Seni seviyorum tatlı uykular sevgilim...

Şanssızlığımın dibine vurayım

Gitmek mesele değil kalıp savaşmak yoruyor , yormasa da canımı sıkıyor. Savasmamak da prensiplerime ters. Kendimle senin aranda gidip geliyorum. Gideyim diyorum sindiremedigim seyler var. Düşünüyorum da yapmasaydın? Sevmeseydin? Deyip gidecek kadar kalpsiz değilim. Senle ben cok farkliyiz.

Daha az meraklı insanlar olduk.
Daha az seven sevişen
Daha az gülen.
Hadi tersine döndürelim bahtımızı
Böyle kimse yaşamaz
Aykırılıklarımız doğaya karşı olmamalı.

Sanki hiçbir şarkının hiçbir filmin beni bulamayacağı kadar uzaktayım onlara göre.
Sen ağlarken kimsenin seni görmemesi gibi
Tamamen görünmez olmayı becerebilmiş gibiyim
Aşk falan yalan oluyormuş bir zaman
İzlediğin filmler dinlediğin şarkılar içtiğin kadehler yalan çıkıyormuş
İçini parçalayan bi üzüntü bu
Birlikteyken bile cehennemin içinde kıvranmak
Severken binlerce kez işkence görmek
Gitmek gerek! dediğinde sırtını dönemediğin kadar değerli.
Sana göre.
Sen gitmeden de bitmeyecek bir hikaye bu
Sinek gibi tüm kanını bitirene kadar derinin altında yuvalanmış bir hastalık bu
Birine gerçekten bağlandın mı virüs gibi her yerini kör eden bi hastalık
Bu bağlılık aptallara olan bu bağlılık sadece güzelliklerin ölümüdür.
Ve şimdi öyle aptalım ki
Öyle acımasızım ki kendime
Çekip gidemiyorum şu dertten
Kolayca sıyrılamıyorum işte